Gjurmët

Kur erdhe si nata ti deshe të ikje
Kur takoheshim shpesh në kufijtë e ditëve
Kur kalonim mbrëmjët në kufijtë e stinëve
Kur s’u pamë më në kufijtë e viteve

Kur erdhe si dita ti s’deshe të ikje
Kur ecnim ngadalë gjatë bregut pa anë
Kur unë veç heshtja, e ti veç flisje
Kur stuhia në shpirt të ngriti dallgë

Ti erdhe kur s’kish më bulëza gjethi
Pa të thirrura, pa sinjal dashurie
Nuk fole. Veç puthe me sy blunë e detit
Dhe këndove një copëz Elize...

...Mbi rërën e detit ecëm ngadalë
Se dinim se prapa linim gjurmë
Deti lëshonte drejt tyre dallgë
I mbushte me rërë, i lante me shkumë...

Jeta buisi me njohje të reja
Dhe detin ndoshta s’do ta shoh më
S’do më kujtohet ndoshta as rëra
As gjurmët tona që lamë mbi të…

Përparim 1994

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

E dua detin

E dua detin – t ë tërë                     Aq sa dua ceremonitë e valëve; Paradën e pashtershme të dallgëve Për perëndime ëndrrash diellore; Më pëlqen të shkoj në det në verë Se më pëlqen të eci zbathur në rërë... Pasditeve kënaqem me flladet Kur v ënë në lojë fustanet… Më pëlqen të shkoj në det në verë Se mëngjeseve   shpeshherë I mbyll sytë përballë valëve të pafjetura - Frymëmarr gudulisjet e heshtura; Më pëlqen dhe në dimër të shkoj në det ( Ç uditërisht i harroj fare borën dhe retë) Dimërimit i them pa gajle “ Për mua, valët e detit janë ringjallje” Përparim 2009
Read more

Epitaf per vajzat

Unë pata harruar që Parajsa i mban dyert hapur Tërë vitin Parajsa i mbaka dyert hapur Por ju s’patët menduar të trokisnit në këto dyer kaq herët Ju trokitët në dyert e Parajsës – ju nuk patët nevojë Parajsa e dinte cilat ishit ju – por ju ishit shumë herët… Mami, babi, motra dhe vëllai – zemërplasur Ju hidhni sytë poshtë – ju nuk e kuptoni pse jeni aty lart Shoqet e dhomës me lotë në sy, hedhin sytë lart nga ju Ato s’ju shohin dot – zemrat dhe lotët e tyre tregojnë historitë tuaja Zemrat dhe lotët e tyre i tregojnë   Parajsës historitë tuaja Nënat dhe motrat dhe shokët dhe shoqet   – lotët – rrëke në sy… Ato s’përmbahen dot -   pse duhet të përmbahen ato? Pse thonë këta njerëz : “Bëhuni të forta!”? Ç’është kjo aura e zbehtë varur në këto fytyra prindërish? Pse kanë heshtur këta burra;…dhe ata lotë që harrojnë Se këta janë sy burrash…? Lërini të ngushëllohen me shpirtin tim, se zemra ime i ka braktisur…  Përparim 22/05/2012
Read more

Epitaph for the girls

I’d forgotten heavens keep their doors open all year round – heavens keep their doors open and you hadn’t thought to knock on those doors so soon you knocked on the heavens doors… you needn’t , yet– heavens knew who you were they saw your mum and dad, sister and brother- heartbroken you look down – you don’t know what you’re doing up there your flatmates look up at you in tears they can’t see you – their hearts and tears tell your story their hearts and tears tell your story to the heavens… your sister and mother let their tears become a sip they needn’t get a grip, they needn’t a grip What is it that they’ve been told to be strong? What is this dark aura hanging on those fathers’ faces? Why do those men just look, and that tear - forgetting That those are men’s eyes? Shall I start crying my heart out for my heart’s no longer here…   Perparim 22/05/2012
Read more