Varg i rastësishëm - Casual verse

Ti prapë s’e thua dot; Pse nëpër botë Të shkosh shumë ke dëshirë. Pse nënën e le pas Me zemër t’plas Nënëzon e mirë. Vetë vendi yt, ky himn I rëndë ky mallëngjim, Liri e shqipeve, atdhe Gërryese është kjo brengë Kjo krenari e marrë peng Kaosin të kanë veshur ty, me nge E madhe u rrit etja Plot shpresa nëntëdhjeta Një botë e re; premtime, ideale Por etja ndërroi ngjyrën Dhe nuk pranoi fytyrën Të shohë siç është; në pasqyrë reale Ngjyra kamjesh; mollë e sherr Vendit tënd i janë bërë frerë; Hall i madh kjo botë, se unë e ti Kemi droje të tregojmë prehrin Se litarët tjekin frerin Ky është fakt i jetës tënde, s’është çudi Kjo freski çudish nga deti Panorama që rrënqethi Valët e hapave të njësuar, e balli lart Etje buzësh puthin dheun Kush për kamje s' tret atdheun E, thjesht fjalim Ai nuk është, as deklaratë… Përparim

E kam mendjen kaos Udhëkryq. Jam një ishull rrethrrotullor; Drejt meje vërsulen makina në vrulle; Biçikleta, autobuzë, në orën e pikut; Hamendje shoferësh, hezitime kursantësh Borije bezdish, peshë e rëndë sharjesh; Njerëz. Kaos; Drejt meje vërsulen dashuri të papjekura, borxhe Lotë të ngrohtë tradhëtish bashkëshortore Shpërfillje komshinjsh të pa presantuar kurrë Reklama krishlindjesh Shpresa të pashpresa Sajesa Njerëz. E kam mendjen kaos Prej meje, kapilarë udhësh ushqehen ndotshëm Prej tymrash, dielli vezullon ndryshe Sikur të isha dallëndyshe! Por, jam veç një ishull; një rrethrrotullor Pres e përcjell jetë njerëzish Ata me shajnë se jam në mes të udhës; Njerëz Inatçorë! E kam mendjen kaos Rreth meje vërtiten destinacione të paqarta Instruksione satelitore, drejtime Dialekte të panjohura, thekse Memecëri në boksa shpirtrash, që ulërisin Të thonë të pathënën Me heshtje… Frikë Kaos;

It may be too late, an arm to stretch now your way But you just smile, and that just may mean, that I may To say a word, I'm hopping you have longed to hear; To halve your pain, your wanted answers to make clear! Though long may be, since trust amongst we needn’t fake In those new times, I know, the words too often break; But, long since then, I’ve walked along with reflection Beliefs you’d sowed, have grown within into perfection… I wish I could, inside your soul to drop my eye To see the waves, of pain it caused you, my “Goodbye!” It is unlikely, I ever may forgive my sin, even though You say I’m selfish, and too mean; I wish I could, beyond your smile, to see my meaning Even if, the reading would not make me beaming; All it’s left I thought it’s yours, - again I wronged; All you’d needed, was the warmth of love, and to belong… I am rushing judgement, again, as did those years ago When perfection, though high I keep, I rated low I better ready to look

When he returns from work, tired he may be, but His tiredness is not understood; From school their youth have returned, (nowhere to be seen) May be busy playing games in their room. Downstairs, his wife her voice raises, Before he undoes his laces: ‘I want that shed down because the spring is racing Yours are so slow, your paces’ And he thinks his children’s honorary grandma Has been on the phone to her again Grandma’s retired and his wife likewise Has nothing to do, but rein! He tell her often, through his silence That a handful soul he’s been left But, she seems to understand only her defiance While he feels like a victim of theft! Perparim 2011

Diell, sot! E dielë. Ora gjashtë e pesëdhjetë e pesë e mëngjesit. Sapo ndalova nga një marshim njëzetë minutësh nga The Hatters Car Boot Sale ku kam lënë A & D të bëjnë shitjet. Autobusi nr 42 më tha "bye, bye!" si për inat 20 sekonda para se të arrija në stacion – semafori ma bëri me sy. Tani jam i detyruar te reflektoj për zgjimin e herët; të flas me vehte 30 minuta derisa 42-shi tjetër të mbërrijë. Provova internetin në telefon, por linja s’m’u bind. Stacioni i autobusave sot duket djelërisht i shkretuar. Përveç dy apo tre palë sy të shqetësuar; një shishe në dorë, një tjetër poshtë xhaketës – nën sqetull. Flokët e ngatërruar dhe l’odeur e trupit dhe rrobave e bëjnë presencën e tyre të dyshueshme edhe për vehten e tyre; një nga një, pa të voglën bujë, kur hodha vështrimin pas pak çastesh, ata patën avulluar!!! Retë e rralla e dembele nxisin njëra - tjetrën drejt veri perëndimit. Avionët ndjekin luginën e Stokportit pagabueshmërisht veriperëndim - juglindje teksa

...In fairness, I too often hopped too much Yet, you could return one day, again I build this belief that echoed as such While I learnt to smile to pain... When you didn’t at all at least show up I slowed my hopes a gear Of heavens a joyful image I got In your eyes I saw no fear I tell myself – in your present life That no tears probe you to shed If your love, my lover, remains intact When I die we’d still get wed… Përparim 2013  

Të premteve unë bëj planet e së hënës Për sonte ëndërrova e vendosa që dje Për ethet e fundjavës i përjetshëm mbetem, nxënës Se vitet e mia ngurrueshëm po ecin, me nge…   Pas punës,me të dashurën time kam filluar të dalë xhiro Zogjtë po i lëmë në fole me lodrat e tyre moderne Buzë një lumi pa emër ecim, derisa dritat bëjnë firo Dhe qielli shpalos në lindje, treçerekëshe, hënën e re…   Po na kthejnë shetitjet, vite pas, në rini… Mes moshatarësh pretenduam të kërcenim serenatë Dhe vras mendjen siç mund të kesh vrarë dhe ti Pse, që të isha me ty, m’u desh të prisja kaq gjatë… Perparim 2013  

E kafenjtë po vjen vjeshta, e drueshme Shirat në ulluqe po fryhen, ç’po ecin ngadalë! Gjethet vjeshtake po i binden erës së vrullshme Sikur pëllumba poste; ulluqeve iu çojnë telegram. Gjethet ia zënë pritën vërshimit në tjegullën e fundit Aty ku ulluqet presin të hutuar çurruqe të tërë; Oxhaku bën sehir nga çatia, dhe me sy ia bën kulmit ... I thotë nën zë “Punë të paqme ke bërë!” Kulmi skuqet si prushi, se s’iu duk gjë e madhe “Unë thjesht ndava ujin e shiut më dysh!” “Tamam, ti qe i drejtë me ulluqet prapë kësaj radhe!” Të turpshëm ulluqet ia kthyen - “Faleminderit, o gjysh!” Perparim 2013

Unë pata harruar që Parajsa i mban dyert hapur Tërë vitin Parajsa i mbaka dyert hapur Por ju s’patët menduar të trokisnit në këto dyer kaq herët Ju trokitët në dyert e Parajsës – ju nuk patët nevojë Parajsa e dinte cilat ishit ju – por ju ishit shumë herët… Mami, babi, motra dhe vëllai – zemërplasur Ju hidhni sytë poshtë – ju nuk e kuptoni pse jeni aty lart Shoqet e dhomës me lotë në sy, hedhin sytë lart nga ju Ato s’ju shohin dot – zemrat dhe lotët e tyre tregojnë historitë tuaja Zemrat dhe lotët e tyre i tregojnë   Parajsës historitë tuaja Nënat dhe motrat dhe shokët dhe shoqet   – lotët – rrëke në sy… Ato s’përmbahen dot -   pse duhet të përmbahen ato? Pse thonë këta njerëz : “Bëhuni të forta!”? Ç’është kjo aura e zbehtë varur në këto fytyra prindërish? Pse kanë heshtur këta burra;…dhe ata lotë që harrojnë Se këta janë sy burrash…? Lërini të ngushëllohen me shpirtin tim, se zemra ime i ka braktisur…  Përparim 22/05/2012

I’d forgotten heavens keep their doors open all year round – heavens keep their doors open and you hadn’t thought to knock on those doors so soon you knocked on the heavens doors… you needn’t , yet– heavens knew who you were they saw your mum and dad, sister and brother- heartbroken you look down – you don’t know what you’re doing up there your flatmates look up at you in tears they can’t see you – their hearts and tears tell your story their hearts and tears tell your story to the heavens… your sister and mother let their tears become a sip they needn’t get a grip, they needn’t a grip What is it that they’ve been told to be strong? What is this dark aura hanging on those fathers’ faces? Why do those men just look, and that tear - forgetting That those are men’s eyes? Shall I start crying my heart out for my heart’s no longer here…   Perparim 22/05/2012

When I watch my mother's eyes There I see the sky and star And the moon blinking shy So sweet as chocolate bars… When mum smiles I feel so proud And I forget the world around; I just know my mum is best Her heart is my comfy nest… And I have a father, too Having them it feels so good When “mum – dad” I call together No other words can sound better. DeniTo 2006

(Twinkle, twinkle little star, How I wonder what you are Up above the world so high Like a diamond in the sky) …When the blazing sun has gone When he nothing shines upon Then you show your little light Twinkle-twinkle all the night… Then the traveller in the dark Thanks you for your tiny spark He couldn’t see which way to go If you didn’t twinkle so… In the dark blue sky you keep And often through my curtains peep For you never show your eye ‘Till the sun is in the sky… This red-bright and tiny spark Guides the traveller in the dark… Though I know not what you are Twinkle – twinkle little star… DaviTo - 2013

…I shoh akoma flokët e borës Tek bien butë, si pambuk; Tek mbushin udhët me këtë bardhësi - Si vello nusesh E shoh akoma tokën e kafenjtë tek zhduket Përposhtë I shoh akoma degët e rënda të pemëve Tek përulen Në respekt të këtyre “udhëtarëve” Që shijojnë çdo grimë të mirësjelljes së natyrës Dhuruar bardhësisht- Këtë ag pranvere. Ndërsa këta "udhëtarë" duken ndryshe... Unë akoma i shoh ata tek vlerësojnë Dhe kuptojnë Dhe janë të gatshëm të udhëtojnë Këto udhë të zjarrta Në këtë acar të dëbortë Këtë Mars Të gatshëm si gjithmonë Të lënë pas monumente gjurmësh Ndonëse përkohësisht - : Eshtë ritëm përparues, gjithsesi... Ata i besojnë orientimit të tyre Kur vendosin vetë se ku ta hedhin hapin tjetër Pa dyshimin më të vogël Pa frikë, e ndonëse verbazi - Natyrshëm, gjithashtu, Sepse udhët janë zhdukur Diku atje, nën bardhësi Si për të sfiduar njohurinë e tyre; Të shohin përtej horizontit Megjithëse s’shohin dot veç disa ha