Jeta
Kur unë isha motak
Jeta është vetulla hijerëndë e tim eti
Ulur mendueshëm në sokak
Në jetë u buzëqesha njerëzve kur munda
(Unë s’i numurova buzëqeshjet e tyre)
Por, cave prej nesh iu rrit aq shumë hunda -
Me vuajtjet e të tjerëve bëmë qyfyre…
Por, tani që prindërit e mi s’janë më
Më vijnë ndër mend këto copëza jete
Në sokak ulem shpesh, i vetëm e pa zë
Jetës i vajtoj himnet një nga një; kësaj të shkrete!…
Përparim 2010
Comments