Ky shtegtar që i pëlqen të brohorasë(draft)

Zhurma ka shkuar – përtej kontinentit, në Ballkan ka shkuar

Zhurma m’a mori paqen time me vehte, m’a mori

Dhe më ka lënë në kryqëzim emocionesh, -  një meteor i shuar…

…Sa e mirë ishte zhurma kur brohoriti dhe foli, dhe foli

Me gjuhën që kujtova se e pata harruar, harruar

Dhe më tha se në fusha dhe kodra dhe male mbrëmjeve doli

Dhe këndoi “Rreth flamurit të përbashkuar…”

Cicërimat një nga një, dhe në tufa kanë ardhur, kanë ardhur

Drejt qiejsh me thërritma habish dhe me këngë, me këngë

Një lahutë, iso labe dhe një valle tironçe pa zbardhur ende, pa zbardhur

Ka ngritur shtegtarët më këmbë, i ka ngritur më këmbë…

Këta shtegtarë u sjellkan të matur u sjellkan, të matur

Dhe e flaskan gjuhën sa ëmbël e flaskan, sa ëmbël

Kjo ëndërr e moçme s’qënka plakur, aspak s’qënka plakur…

Dhe vetmisë sime të fikët i bie, të fikët

100 vjetori brohorish festohet, brohorish

Për ata që ngjizën themelet e të qënit, që ngjizën

Dhe krahë i dhanë ëndrrës që stuhish të mos tutet, stuhish

Cicërimat një nga një dhe në tufa vazhdojnë të vijnë, të vijnë

Kjo emblemë kuq e zi krenari, veç na sjell krenari
Në korus jehon kënga «Me një ide, me një qëllim… » 

Përparim 2012