Lëndina dashurore

Alo? Kush është?

Ti? Vërtet, ti je?

Surprizë?

S’po të pyes ku e ke gjetur numrin tim!

Më kanë thënë që ti je e njëjta Hënë!

Ti e di se kush! U skuqe prush ?

S’ma merr mendja. Ç’ngjyrë ka turpi?

E ç’është turpi, në fund të fundit!

Shpjegim? Lëri shakatë!

Ti ishe e tupshme për shaka –

Nuk më vajti mendja, se

heshtja jote e atëhershme

ishte veç frikë mos plani yt tinëzar

do të dilte në shesh…

Jo! Aspak s’të kam inat…

U lëndova, patjetër…

Jo! S’ka më rëndësi aspak

Tash ti je thjesht, një affair e vjetër…

Ohej ! Mos e ngut më tej at fat

Çfarë mendon ti se është jeta?

Një njeri kurrë s’rron aq gjatë

Sa t’mësojë gjithë të vërtetat.

Aq gjatë mendjen se kam vrarë

Po që ta dija, pata etje

Pse ti ike pa një fjalë

Pa një paragraf letre…

Po e sigurtë ji ti, po

Unë jam i fortë, andaj unë fal

Por dot s’harroj, ndaj mos shpreso

Magjinë e vjetër të ringjallësh…

Tani e di, se kur ti do të dish, ti di

Jeta s’është veç një gërmë mes fjalësh…?

Ndaj do të kthehesh përsëri?

Ti je vonë! Magji e vjetër, ti je vonë!

Luledelet ritën dhe u vyshkën kaq herë

Unë i zhduka gjurmët;

Dhimbjen e varrosa me nderim nën plisa ;

Nën plisat e lëndinës sonë

Unë mbolla filiza…

S’paske qënë ti shihje ti?

Filizat janë bërë lisa, magji e vjetër ;

Ndoshta ti duhet të shkosh, dhe rri nën hije

Dhe emra ngjitu lisave, patjetër…

Po, lërmë mua

Mos m’i ngucaric kujtimet

M’i ler kujtimet të qeta në ngujim…

Sepse…

Unë nuk të dua më!

Shqip po ta them, më dëgjon?

S’të dua më!

Tani ti je thjesht një gabim i së shkuarës,

Asgjë më tepër!

Por…

Po edhe sikur të mos kesh qënë një gabim

Ti nuk mundesh më të më lëndosh

Me tezën e dashurisë së vjetër…

Jam tepër më i fortë tani

Hidhnia e dashurisë për ty më mësoi se si të harroj;

Se ti harrove shpejt…

Unë kujtova se të me harroje mua

Ti duhej të harroje vetveten…

Ide e gabuar

Ti e masakrove të shkuarën

Kur pate veç siguri të rrentë për të tashmen

Kur s’pate pikë ideje për të ardhmen

Mendjelehtë, po

Dhe unë rash pre e mendjelehtësisë tënde

Se shpejt ma mori mendjen aroma jote.

Nuk u bëra pishman

Edhe kur mësova se ti s’ishe më…

Ti harrove

Se le pas vetes hamendje, pa shpjegime

Autografin tënd në lëndinë ti shkrove…

Unë e ushqeva lëndinën tonë

Me ankthin që ti le pas -

Me dhimbjen time…

Ish e dashura ime!

C’të të solli këtyre anëve sonte?

Ti ke humbur rrugën, patjetër,

Ti po hesht?

I trembem heshtjes tënde

Unë e di!

Ti hesht kur ke bërë mend te shkosh…

Si dikur…

E mban mend?

A e mban mend?

Ooh ! Më duket si tani, taze

Pas fërshëllimës sime te lehtë -

Që sikur ti’u druhej yjeve –

Fësh-feshet e gjetheve - aromë maji

Fillonin të gjalloheshin, druheshëm

Zemra ime fillonte të hopte, gëzueshëm

“Ti më paske pritur të vija sonte”

Zemra ime i thoshte tëndes.

E mban mend?

Unë do të ikja! Më patën thirrur, larg

Ti qave.

Lotët t’i braktisën sytë –

Nuk qemë puthur akoma.

A e mban mend?

Në ditën time të fundit

Ti m’u afrove;

Sytë e tu të përlotur qenë bërë të trëndafiltë

Dora jote bëri përpara -

(Patjetër duhet ta mbash mend) -

Vetëm dyzetë e pesë gradë;

Iu lut dorës time të bënte të njëjtën gjë –

Unë t’i dhashë të dyja duart e mia

T’i më more të tërin në ngashërimin tënd

Unë të thitha në gjirin tim…

Ti i deshe duart e mia rreth vehtes

Unë të putha flokët, sytë e përlotur

Në buzë…

E mban mend?

Si u dorëzove e tëra, për një moment?

Për pak momente harruam ku ishim.

Ti ike pastaj

Ike me vrap

Në fund të korridorit ti ndalove -

Nuk deshe të të shihnin me lotë në sy

Unë nuk e kuptova, përse…

E mban mend?

Ti fillove të më sillje lajme

Dhe redeklarove dashurinë me letër

Ti mendove se unë nuk i besova dashurisë tënde?

Unë i besova asaj!

Se ti iu njësove dashurisë sime!

Ti mendove se unë do të harroja lehtë?

Ç’ zjarr fjala jote ndezi në zemrën time

Ç’emocion vargu yt shumfishoi tek unë

Ç’hare letra jote ngriti kur u bë buzagazi im?

A ke ruajtur ndonjë nga letrat e mia?

Si munde ti të harrosh!

Do ta kesh pasur të pamundur!

E mban mend?

Unë u ktheva në muajin e katërt;

Në mbrëmje vonë iu afrova vendit tonë sekret

Pas fërshëllimës sime

Ti rende tatëpjetë, drejt meje…

E mban mend?

Ti s’deshe t’ia dije më për sytë kureshtarë

Ti u shprehe për katër muajt që unë mungova

Unë u shpreha për katër muajt që të pata larg

Derisa cicërimat e zogjve të luginës sonë u ringjallën…

E mban mend?

A e mban mend ku e gjitha kjo ndodhte?

Poshtë shtëpisë tënde -

Në fund të njëqind and nëntëdhjetë e dy hapa fermë

Ndodhej një hapësirë me luledele

Plot dymbëdhjetë hapa lëndinë;

Lëndinës i vumë emrin tonë…

I tregove ndokujt ç’emër i vumë lëndinës?

S’të kujtohet emri?!

Unë nuk të besoj ty!

Ti thjesht pretendon ta kesh harruar…

« Lëndina erotike » të kujtohet?

Ti the se« erotike » ishte fjalë moderne

Mami dhe babi yt s’do të mund ta kuptonin…

E mban mend?

Patjetër e mban.

Unë akoma shijoj ëmbëlsinë e pjeshkëve të tua

Të aromës së rrushit që fshehurazi sillje tek lëndina jonë

A të ka shtrydhur kush veç meje luleshtrydhe në buzë ty?

Vuajta shumë ta hiqja nga mendja aromën tënde…

E mban mend?

Unë gjoja të takova rastësisht një pasdite Maji

Të kujtohet?

Në fakt ne kaq shpesh u takuam gjoja rastësisht…!

Derisa unë përfundimisht erdha

Ti më the se dëshira jote qe plotësuar

Dhe se unë dhe ti, ne të dy

S’do të ndaheshim më…

A e mban mend?

E festuam atë natë

Ti ngulmove momenti pati ardhur për të dy

Ty s’tu bë vonë ç’stinë qe

Unë shpejt rashë dakort me ty…

S’të kundërshtova…

Ti ngulmove, zgjate duart dhe the, “Eja”

Më pe në sy, the se pate ëndërruar shpesh

Ti pate veshur fustanin që unë pëlqeja…

Të shumëzoje me zero distancën mes nesh.

A e mban mend?

Të njësuar, derisa yjet u shuan, deri vonë -

Patjetër të kujtohet -

“Tani – ti the, - kjo është lëndina jonë…”

Në mëngjes t’i lëndinën tonë e pagëzove -

“Lëndina dashurore”

E mban mend?

A i mban mend vitet tona?

Pasditet? Mbrëmjet e vona?

Çfarë ndodhi me ty?

Në ç’përfundim arrite ti

Që mendove të zhdukeshe

Pa një “Lamtumirë!”, pa gjurmë?

E turpëruar qe?

Apo në hutim e sipër zgjodhe heshtjen?

Apo u zhduke të shihje nëse unë do të rendja pas teje

Të të gjeja, si në përralla – princi, princeshën?

Apo mendove se në fund të fundit

unë thjesht s’isha princ

Dhe shpejt do të më harroje ?

Për cilën arsye më braktise?

Për të parën? Të dytën? Apo asnjërën?

Unë kujtova se ti ishe vetëm imja -

Thjesht pata kujtuar -

Ti s’kishe qënë.

E mban mend?

A më mban mend mua?

Më mbake mend?!

Jo, e dashur, ti thjesht pretendon.

Ti mban mend vetëm hijen time

Drithërimën e natës së parë

Dhe dhimbjen

A e gjete dhimbjen të njëjtë larg meje…?

Ti mban mend vetëm praninë time

Dhe heshtjen tënde

Përse më the aq herë “Të dua!”?

Ç’do “Të dua!” që ti më the

Tani është një plagë e së shkuarës

Plagë e përtharë, por prapë një plagë…

Më thuaj! A mendon ti se një “Të dua” tani

Pas kaq kohe në harresë

Mund të kurojë tek unë mbresën e dhimbjes

Së pabesisë tënde të vjetër ?

Po qan ti?

Mos u mundo të më begenisësh mua

Nëse ti më do akoma

Ti patjetër do të kesh lexuar letrën time të fundit

Unë të ftova tek lëndina jonë

Ti s’mu përgjigje.

Unë mendova ti s’u përgjigje

Se s’ishte akoma stinë luleshtrydhesh…

Pastaj…

Kur përkundër dëshirës sime

Të urova “Jetë të lumtur”, në mungesë

Të fresketa më erdhën në mendje

Fjalët e tua kur më patën thirrur larg

Të kujtohet?

Patjetër duhet ta mbash mend

Ti u betove. Ti më the “Do të të pres”

“I dashur”

“Do të të pres, derisa të vdes”

Kur ti ike larg dhe me s’u ktheve

Unë kujtova se ti pate ndërruar jetë…

Unë u luta për shpirtin tënd

Dhe urova

« Qofsh e lumtur kudo që je »

« Më thirr nëse ke nevojë për mua »

Ti e paske dëgjuar urimin tim

Dhe me telefonove sonte.

Sonte …si dikur..

Por mos harro -  dikur ti ishe Hëna ime

Ti do të vazhdosh të rrezatosh mbi mua

Sonte …nesër mbrëma, si dikur

Unë veç të premtoj

Që gjithherë kur Hëna të puthë horizontet

Do të kujtoj

lëndinën tonë dashurore…

Ti e gjeç lumturinë

Të uroj me gjithë zemër

Unë po ruaj kujtimin tënd të parë ;

Është pa rëndësi për mua

Kujtimi yt i fundit…

Mua më intereson e ardhmja

Ne bëmë plane dikur, për të dy

A e mban mend ?

Por tash që të njoh se kush je

E ardhmja ime është pa ty…

Po e lë tash telefonin

Kjo bisedë s’ka krye e dashur-

Pa kuptim

Ti prapë mund të më thërresësh-

Shok

Ndonëse më mirë do të jetë

Të harrosh fare

Që dikur dite të dashurosh…

Natën e mire e dashur!

Pac nje nate te mire!

Por, pa mua.

Përparim 2012