Lot në sy (tim Eti)
Fytyrën tënde gdhenda mbi një gur të bardhë
Dhe qeshjen tënde skalita, aty, mbi gur
Nën vetulla, syrin tënd të madh
Mbi vetulla, shtova ndonjë rrudhë
Syrit tend, në mollëza bri faqes
M’u shkrep, aty, t’i gdhendja dhe një lot
Mu bë se loti rrodhi nëpër pragje
Dhe foli në shumë gjuhë, si polyglot
Loti yt, fjalë të brishta derdhi
Në sy, në flokë, vetulla e buzë
Në pentagrame nga motmote erdhi
Se nuk qe lot ai, ai qe muzë
Unë të njoha vetëm vonë, pas motesh
Kur m’u desh të sillesha si prind
Atëherë të njoha ç’qe ti lot…
Përparim 1994
Comments