Ne Shqipëtarët

Ne vijmë nga vendi ku njëra zemër përshëndet tjetrën

Në më të thjeshtën mënyrë- dashuri me shikimin e parë

Ku legjenda e njëson me lumenj dashurie veten

Të bëjë siguri s’harrohet,-si organ jetik mbahet gjallë ;

Ne vijmë nga vendi ku stinët kapen dore për dore si ne

Dhe vallëzojnë qiejt si shqipet nga pranvera në pranverë

Ne vijmë nga vendi të lashtët tanë pa pretendime thirrën ‘Atdhe’

E na mësuan pse dashuria më e madhe të rezervohet për Të

Ne vijmë me pjesën tonë të fatit të keq-fat dëshirash të paqëna

Por prapë kemi forcë të ëndërrojmë siç patëm ëndërruar midis ëndrrash.

Ne sjellim me vete çka qëndron lart, çka krenaria pranon për dhurëti

Dhe pranohet në përbërje e saj, në formën e saj dhe kuptim

Çka shekujt me përulje i dhanë dhe I qëndruan në krahë të bindur

Me qëndresë të respektuar grash dhe burrash, që foshnjat të porsalindur

Të rriteshin me besimin se do bëhen në jetë qënie njerëzore me vlerë

Që gjenerata tjetër të ketë një shembull të të krahasojë veten ;

Ta ndajë me dëshirë më dysh dashurinë, stinët dhe shpirtin-

Dhuratën prej Alpeve Shqiptare-në të dyja anët e kufirit…

Sepse me valët kuq-e-zi ne sjellim përshëndetjet që nuk shkuan  

Por janë ngjizur me ëndrrat tona ne çdo natë ëndërruam…

Ne vijmë nga rikujtesa  e besimit dhe e ndjenjës së mirë

Nga pasioni për jetën dhe mirëmëngjesi i sinqertë

Ne vijmë prej ku fjalës së dhënë i themi ‘Besë’

Dhe fqinji,-i vetmuar,- troket pa drojtje në derë

Nëse mendoni se nga legjendat kemi zbritur në pragun tuaj

Dyshimi juaj do t’ju duket pa vend- ne nuk jemi të huaj

Ne thjesht na duhet të shkruajmë së bashku një kapitull tjetër

Që e ardhmja të mos ketë si model konfliktin e vjetër.

Perparim 2002