Poet, ti je rob i baltrave
Ç’t’u desh mes mollëve gjetherëna
I kollarisur, me pardesy gri
A se din ti se molla rritet në baltra
E balta rënkon nën njerëz si ti
A se dije se në baltë mbetesh peng
Kur vjen në të me këpucë lustrafine
Ti s’je as fshatar, as poet
Të të shkoje mendja tek çizmet
Poetët vijnë e shtrihen mbi bar
Ata i zënë pritën ëndrrës tek flenë nën pemë
Mbi çatinë e mollës hipin, lart
E për mollën shkruajnë poemë
Poetët e njohin të folurën e mollëve
Si vendalinj, rritur në bahçe
E lajnë frutin e mollës veç krojeve
Dhe flenë nën hijet e mollëve, fshatçe
Përparim 1997
Comments