Më imagjino mua

Më magjino n’ lartësit t’ Alpeve

Në dendësinë rrënthesëse të pyjeve të Pukës

Unë jam bariu që zbret kopetë nga malet

Ta kalojnë dimrin në mirëpritjen e fushës…

Imagjino gjurmët e mia në bore t’ bjeshkës

Kur vjen koha t'i urosh mirëseardhjen dimrit

Kur eshte koha t‘i urosh 'Udhë të mbarë!’vjeshtës…

… m' imagjino n' bulevard të Tiranës

Apo në gjatësinë e Aksit Jugor

M' imagjino tek vështroj Pogradecin nga Qafa e Thanës

Apo tek këndoj një labçe në Vlorë.

(Nëse iso labe s’kam mbajtur ndonjëherë-ska gajle

Unë thjesht ngre zërin dy çapa, pastaj hedh dy çapa në valle…)

Më imagjino mes vëllezërsh në Kalabri

N’ Ulqin, Preshevë, Gostivar e Prevezë…

Përveç gjuhës së njëjtë që flasim unë e ti

Unë jam tradita shqiptare në këngë, në tryezë.

Imagjino gotën time tek ngrihet lart,

Ndërsa mundohem të rrok vështrimin tënd,

Të të uroj ‘Jetë të gjatë!’

Unë jam mozaiku i dyshemesë së Butrintit të lashtë

Ashtu siç jam një kolonë në Apolloni

Unë jam Uji Ftohtë i Tepelenës tek rrjedh avashëm

Unë jam Liqejtë e Lurës, madhështi

Kisha dhe xhamia që u gremis më gjashtëdhjetë e shtatë

Ai që u vetëquajt- ateist

Sot, unë jam kisha dhe xhamia -prapë.

Unë jam kali i Skënderbeut n’ shesh t’ Prishtinës

Jam dhe mali i Çiçavicës, jam Prekaz

Unë jam Ura e Mitrovicës përmbi Ibër

Jam themeli i ç’do kulle, jam pullaz.

Unë jam ai që është e s’është në libër

Jam një mësues i papunë nga Ferrizaj…

Unë jam toka e fermerit, vresht dhe grurë

Unë jam Vau i Dejës, Vjosa dhe Drini

Bukë e ardhur taze jam, shtirë në furrë

Jam ullishtë pranë Devollit dhe Shkumbinit.

Unë jam i pasuri që s’kujtohem kush kam qënë

Jam  dhe brenga e Migjenit, jam mjerimi.

Unë jam jetimët pa njeri, pa strehë

Pa dashuri prindi, k’shillë, ngrohtësi

Unë jam pleqtë e lënë pas dore n’ harresë,

Jam nënë shtatzanë, por pa baba për f’minë.

Unë jam thinja e rrudha balli prind’rish

Jam sandale e vjetër e tim biri…

Unë jam nga Manastiri, delegatë Kongresi

Jam m’suesi q’keni pa n’Udhë t’ Shkronjave

M’ imagjinoni në Lidhjen e Prizrenit

Tuj kalëru me tufën e shqiponjave?

‘Vendi i Mirë i Laçit’ me hallet e gjithkujt, jam,

Pa diskriminim feje,  

Unë jam ‘Misteritë e Keqekollave’

Unë jam balada e vjetër që natyrshëm mbetet brezash

Kostandini dhe Doruntina

Komshiu i mirë dhe i keq, me të bardha e të zeza

Se kur shtrydh veten s’pikoj vetëm mrekullina.

Çamarroku jam, që kushon dërgoi t’i thoshte gjyshes

Se polli dashi, (sa si ra pika qyqes.)

Unë jam studenti Preshevar me diplomë

Por edhe unë jam i papunë momentalisht

Se shkiejtë s’përtypin dot epërsinë tonë

Unë jam piramidë kufiri pa pikë kuptimi

Ngulur në dhé si thikë në shpinën time

E mezi po pres të më shkulni nga vendi

Dhe të më rindërtoni madhor

Në centimertin tim të fundit verior...

Unë jam pluralizm shqiptar i brishtë dhe i ri

Ndaj s’më thërresin ende të rritur

Në fakt unë jam akoma larg nga ‘disi’

Se madhëria s’bëhet thjesht patritur.

Unë jam dikush prej jush-here nervoz, here i qete;

njeri i ngeshëm...

Perparim 2008